Blog

 

Jezelf beschermen.

Soms heb je het gevoel niet zo stevig in je schoenen te staan en dat je bescherming nodig hebt, dan wordt er vaak aangegeven dat je jezelf kan beschermen door te visualiseren dat er een kring van rozen om je heen staat. Of dat je bijvoorbeeld in een gouden ei zit.

Want dan ben je beschermd…
Maar ik vraag me af of dat wel de juiste of enige weg is want is het niet zo dat hetgeen je afsluit dat dan ook niet naar buiten kan treden en daardoor juist verzwakt?
En wie zegt dat je zwak bent? Dat je die bescherming van buiten af nodig hebt?
Want is het niet zo, dat als je denkt of door anderen wordt aangegeven dat je bescherming nodig hebt en dus zwak bent, dát je dan ook in zwakte reageer?…namelijk door te dénken dat je dat nodig hebt.

Is het niet zo dat je daarmee je eigen innerlijke kracht, die in potentie altijd aanwezig is…dat je die kracht dan gaat onderdrukken?
Want stel je voor, stel je voor dat je het gevoel hebt dat je jezelf moet beschermen.
Is het dan niet veel beter om je eigen kracht toe te passen die vanuit jouw zelf komt, jouw bron, die net zo sterk straalt als de zon? Je eigen onnoemelijke energie die door jouw gehele lijf stroomt, die met gemak alle grauwe, grijze bewolking rondom jou oplost? Stel je voor dat jouw straling vanuit je ziel zo krachtig rondom je schijnt dat NIETS maar dan ook NIETS jouw kern kan raken op een negatieve manier?
Dat alleen de zonnestraling van de ander zich met jou kan vermengen en in verbinding nog sterker zal schijnen?
In plaats van de kracht in jezelf te onderdrukken kan het dan juist in alle vrijheid en kracht naar buiten treden.

Kijk maar eens naar alle inspirerende mensen zoals de Dalai lama, Nelson Mandela, Oprah Winfrey, Gandhi en nog zoveel mensen met een groot charisma. Zij laten /lieten hun eigen innerlijke kracht schijnen zodat anderen geraakt konden worden…

Als je vanuit die intentie jezelf beschermt, dan vertrouw je op je eigen kracht en dat vertrouwen is de grootste kracht die alleen jij kan toepassen om jezelf te beschermen, voeden en ja…ook de ander zijn/haar hart mee kan raken.

 

De kracht van zelfreflectie en echte communicatie.

Soms ben je met iemand in gesprek en zegt de ander jou iets wat jou ontzettend kwetst, of doe de ander iets wat jou erg irriteert terwijl de ander zich van geen kwaad bewust is.  Vaak is degene die dat bij jou teweegbrengt de schuldige in jouw ogen en kan eigenlijk geen goed meer doen, en is het iemand waar je gevoelens voor hebt, anders zou het je niet raken. 

 ( Erger is nog als het via de mail, whatsapp enz gebeurt. De intensiteit komt dan nog harder aan omdat men de ander niet in de ogen kan kijken. Het is ook maar de vraag of men elkaar zo ook in het echt zou kwetsen. Het zou niet verkeerd zijn om als men de ander digitaal kwetst, in gedachte die ander voor zich te zien..zou men het dan ook zo zeggen? Omdat men de ander niet ziet heeft men misschien niet in de gaten wat voor impact de opmerkingen op de ander heeft. Voorzichtigheid en respect voor de ander is dan ook erg belangrijk. Communicatie is pas compleet nadat je vertelt heb wat het je doe, wat je ervan begreep en navraagt of dat ook zo bedoeld is !.Het is niet voor niets dat men vaak zegt zo’ n goed gesprek met de ander gehad te hebben als men die ander zag! 5% is namelijk slechts verbaal in de communicatie en 95%!!! Is non verbaal en uit zich in lichaamstaal.)

 Het is op zo’ n moment veilig voor jou om de” schuld” bij die ander te leggen zodat je niet bij je eigen pijn hoef te komen.  In feite is er echter een oude pijn getriggerd die een connectie heeft met hetgeen deze persoon tegen jou gezegd of gedaan heeft.  De oude pijn, die diep zit en erg sterk is, kan zomaar door een situatie van nu, die relatief niet zwaar is, weer geraakt worden en uitmonden in een enorme emotionele explosie. 

 Dit oude trauma, bijna zonder uitzondering veroorzaakt in de kindertijd en veelal door een van de of beide ouders, bewust of onbewust, wordt weer aangeraakt, je ziet namelijk de ouder die jou kwetste in die ander en niet de persoon die daadwerkelijk voor jou staat.  Als je bijvoorbeeld als kind vaak in de steek werd gelaten door een ouder en een trauma heeft veroorzaakt, kan dat zomaar getriggerd (aangeraakt) worden als je in de steek wordt gelaten door een vriend. Niet het in de steek gelaten worden door deze vriend veroorzaakt de meeste pijn, maar de oude pijn die eronder ligt toen je nog kind was, waar bovenop deze pijn komt, laat de heftige emoties los.

 Vaak ben je op zo’ n moment te emotioneel om dat ook te zien, als je echter probeert het te laten zijn, afstand te nemen en met mededogen en liefde naar jezelf en de ander te kijken, kan je zien waar de echte pijn vandaan komt en kan je het een plaats geven.  Maar dat is een pijnlijk proces en kan of wil je niet de diepte in bij jezelf en is het veiliger om de ander de schuld te geven en te vluchten voor die pijn. Daarbij is er vaak bij de gekwetste persoon ook iets getriggerd waardóór hij/zij ook pijn heeft en dus gekwetst is. We houden elkaar vaak een spiegel voor. 

 Toch, als je het inzicht hebt waar het vandaan komt, waarom je zo geraakt bent, geeft dat een zeer bevrijdend gevoel en met een inzicht rijker is de pijn veranderd in acceptatie en mededogen naar elkaar en kan het uitgesproken worden naar elkaar, waardoor je weer gegroeid bent, wat dan uiteindelijk een cadeautje is voor jezelf en de ander.

Vergeving.

Uit ervaring weet ik dat iemand vergeven het aller moeilijkste is wat er is want je kan op dat moment niet in de ander kijken omdat je teveel pijn hebt wat je is aangedaan. Pas later, als de pijn minder is en je die beschermingslaag kan laten vallen, pas dàn kan je ook achter datgene kijken wat die ander gedaan heeft. Kan je naar de mens kijken die erachter zit en besef je dat die ander reageerde vanuit pijn en vooral angst. Wat ergens in een verleden is opgebouwd.

Pas als er inzicht komt voor die ander is er plaats voor vergeving, échte vergeving. Vergeving die je voelt branden in je maag én hart. Het is een ruimte die gecreëerd wordt door en voor liefde. Vergeving is dan ook de overtreffende trap van liefde!

Hand massage in het ziekenhuis.

Zo meteen ga ik weer voor een paar uurtjes op bezoek bij de mensen in het ziekenhuis en tijdens de gesprekken vraag ik of ze een, zachte weliswaar, handmassage willen waarbij ik de handen insmeer met handcréme.

Bijna altijd willen ze dat wel, soms een beetje verlegen of verrast aangevende dat ze dat nog nooit hebben gehad of zo wie zo nog nooit zijn gemasseerd. En al doende zie ik de magie voor mij voltrekken, de mensen worden rustig en de verhalen verweven met emoties komen boven.

De dame die helemaal niet blij is dat ze naar huis mag omdat ze daar weer alleen is, de dame die haar papegaai mist en zeker een half uur vol liefde over Jerommeke verteld die haar iedere ochtend kom wekken en nu maar hoopt dat hij niet al zijn veren eruit heeft getrokken nu het vrouwtje er niet is, ze ligt hier overigens omdat ze niet genoeg lucht heeft om te praten, geeft ze aan… De fragiele ongeneeslijk zieke dame met de tatoeage “Ik hou van papa”, op haar pols. De 80 jarige man die met blij gezicht zegt het spijtig te vinden dat hij niet eerder een hand massage heeft gehad.

De ongeneeslijk zieke dame van mijn leeftijd die eigenlijk al over haar ”levensdatum” is en dat ook aangaf aan iemand die haar belde en verbaasd constateerde dat ze nog leefde, want ja, die had al zolang niets meer gehoord van haar. Lachend zei ze tegen mij dat die toen zei dat ze blij was dat ze er nog was, waarbij ik tegen haar zei dat ze ook slechts had kunnen zeggen dat ze eens moest opschieten met doodgaan. Zij moest zo hard lachen dat de tranen over onze wangen liepen.

Het leven voltrekt zich al luisterend onder mijn handen. Ik geef en ontvang. Aandacht geven kan nooit verkeerd zijn…